HIER en NU
Even weg van alles!

‘Ik lig hier helemaal alleen op mijn favoriete rots. Niet zomaar een rots, nee echt MIJN rots. Heerlijk in de zon, ik voel de warmte op mijn hele lichaam, ik ontspan en luister naar het constante geruis van de rivier. Even niets. Iets wat hier zo goed kan en dan, dan schiet er ineens een gedachte door mijn hoofd. Ik hoor mijn vader schreeuwen en mijn moeder gillen. Ze noemen het verbaal geweld, zo weet ik nu. Ik zie mezelf weer zitten, bang boven aan de trap, luisteren of mijn ouders elkaar niet ‘afmaken’. O wat heb ik lang in angst geleefd. Een vogel die over mij heen vliegt haalt mij terug naar MIJN rots. Ik ben weer HIER en voel mij dankbaar. Ik voel de rust, ik voel groei en de hulp van de natuur. Wat ben ik blij dat ik dit, deze plek gevonden heb doordat ik op reis ben gegaan. Even weg van alles, even weg van de pijn. Ik ben in HIER en NU. Het water suist door, mijn leven in een flow.’ 

Focus
Er waren tijden van ondragelijke pijn, zoals de heftige ruzies van mijn ouders. Als kind was ik daarvoor erg bang, ik had het idee dat ze elkaar zouden afmaken. Ik durfde op een gegevens moment ook niets meer te zeggen uit angst dat er een ruzie zou ontstaan. Ik liep altijd op mijn tenen, totaal gespannen.

Jaren gingen voorbij voordat ik zonder mijn ouders op reis kon. Mijn geluk vond ik in het kajakken en de kanovakanties met vrienden. Het mooie van deze reizen is dat je midden in de natuur zit en die natuur helpt ons. Mijn angst voor onderwater (waarom ben ik zo bang is nog steeds een grote vraag) maakte dat ik óp het water mijn totale focus nodig had. Want Tja, zwemmen wilde ik niet en als ik een beetje om mij heen zat te turen, of te dromen dan sloeg ik met mijn boot juist om. Dus focus was nodig.

Het mooie is dat als je ergens volledige gefocust mee bezig bent, soms zelfs in een flow, je de rest even vergeet. Tijd, plek, mensen en je verdriet. Zo kwam het dat ik langzaamaan even weg van alles kwam, weg van de situatie van mijn ouders, weg van de ruzies en weg van de pijn. En daarmee bracht ik mezelf in een situatie om dicht bij mezelf te komen en te groeien.

Andere omgeving
Dat dichter bij mezelf komen was vooral op plekken waar ik totaal even weg van alles was. Weg van mijn dorp, weg van school en weg van mijn familie. De plekken die mij het beste helpen zijn bij het water. Dat mag op het strand zijn van Terschelling, de plassen van Vinkeveen, maar vooral de rivieren en de bergen zijn voor mij de ultieme plekken waar ik echt, maar dan ook echt even weg van alles ben. Hoe meer natuur hoe beter het is. Stromend water helpt daarbij.

De rivier is al sinds mensenheugenis de bron van leven. Het neemt je verdriet mee, het helpt je ontspannen en het geeft je weer nieuwe energie. Het voedt je. Water is een basiselement; het is het fundament voor het leven. Het is verkoelend, giftuitscheidend en reinigend. Water is de energiegeleider. Je kan zeggen dat water het kalmerende element is voor de mensheid en voor haar planeet. En dat water, die rivier, die omgeving zorgde ervoor dat ik langzaam aan weg kon gaan, even weg van alles. En vanuit dat weggaan ontstond de vooruitgaande beweging.

Iedere reis, iedere vakantie kwam ik stapje bij stapje dichter bij mezelf. Het water heeft mij daarbij geholpen. De bergen en de rivier zijn de plekken waar ik kan groeien. Even weg van alles is de weg naar jezelf. Vaak een snellere weg, zeg maar een stroomversnelling, dan als je op je eigen plek in je eigen omgeving blijft. Je leert en ontdekt gewoon sneller. 

Stap jij even uit jouw omgeving?
Jezelf even buiten je eigen omgeving plaatsen kan heel makkelijk, met kleine stapjes. Doe de gratis challenge ‘even weg van alles’ en kijk wat het voor jou kan betekenen. Wil je graag begeleiding daarbij, ga dan mee op de SUP FLOW of bespreek de mogelijkheid voor een kleine of grotere reis met Pauline